Kościoły zabytkowe

Marklowice Dolne.



Kościół drewniany p.w. św. Walentyna wzniesiono w Marklowicach W XVI wieku. W roku 1596.wymieniony jest jako filialny. Od 1890) r. stał się kościołem parafialnym, w 1916 r. strawił go pożar, gdy stał już obok, {nowy murowany kościół neogotycki, wzniesiony W latach 1914-15. Zrębowy kościół marklowicki reprezentował tradycyjny typ tródzielnej świątyni. Składał się z prezbiterium na krytego gontowym dachem siodłowym, większej nawy, przykrytej podobnym dachem o wyższej. Kalenicy, nad którą górównała wieżyczka prześwitywała nad sygnaturkę z gontem krytą kopułką oraz dostawionej od zachodu wieży o skośnych ścianach słupowych (pokrytych gontem) i zakończonych piramidalnym hełmem gontowym. Nawę i prezbiterium otaczały zadaszenia w postaci sobót. Wieża, dominująca w sylwetce ,kościoła, nie posiadała przewieszonej (wyodrębnionej w bryle) izbicy. We wieży Wisiały trzy dzwony, z których największy z r. 1539 był ozdobiony ornamentem renesansowym. Z dawnego wyposażenia zachowało się część wyposażenia m.in. renesansowy kielich z 1604 r.

Gołkowice

Kościół drewniany p.w. św. Anny z 1178 r. orient owalny, trójdzielny, wzniesiono w konstrukcji słupowej i oszalowaną. Wieżę czołową od zachodu (konstrukcji słupowej) wieńczy nadwieszona izba z hełmem piramidalnym. Przy nawie (dawniej również przy prezbiterium) występują przydaszki w postaci sobót. Dach nad trójbocznie zamkniętym prezbiterium wieńczy smukła, neogotycka wieżyczka na sygnaturkę. Nastrój wnętrza tworzy neogotycki ołtarz główny z obrazem patronki kościoła i neogotyckie ołtarze boczne. Na szczególną uwagę zasługuje cenna rzeźba drewniana Madonny Pięknej z początku XVI wieku oraz epitafium byłego właściciela dóbr Gołkowicach, Andrzeja Wysockiego ze staroświeckim napisem.

Lubomia

Kościół drewniany p.w.św Marii Magdaleny - nie istniejący. Mały kościół drewniany zbudowano w Lubomi już w 1303 r. Poświęcił go biskup wrocławski Mikołaj. W roku 1616 zbudowano tu nowy kościół drewniany w rodzimej konstrukcji zrębowej, który przetrwał do momentu zburzenia go w 1886 r. Kościół lubomski z 1516 r. reprezentował archaiczny typ świątyni średniowiecznej. Posiadał wolnostojącą wieżę-dzwonicę o pochyłych ku górze zwężających się ścianach z nadwieszoną izbicą szalowaną deskami wyrzynanymi w dolnej części w koronkę. Wieża zbudowana w konstrukcji słupowej której ściany były szalowane dwupasmowo, akcentowała na zewnątrz wraz z izbicą jakby trzy kondygnacje. Wieżę wieńczył prześwitowy barokowy hełm cebulasty spoczywający na zadaszeniu namiotowym. Wejście do wieży, poprzedzone małym przedsionkiem, znajdowało się w północnej ścianie. Zrębowy korpus kościoła stojący w pobliżu wieży składa się z kwadratowego prezbiterium prosto zamkniętego i nakrytego dachem siodłowym oraz większej i wyższej kwadratowej nawy nakrytej również dachem siodłowym o znacznym spadku połaci. Kościół otaczały wydatne przydaszki wsparte na słupach (soboty). Dachy i przydaszki kryte były gontem. Wejścia do świątyni prowadziły poprzez kruchty od północy i południa (wejście główne) oraz od zachodu. We wnętrzu _. prezbiterium posiadało pozorne sklepienie kolebkowe, zaś nawa - strop płaski. Bogactwo malowideł stropowych i ściennych (głównie figuralnych) oraz wyposażenie z późnogotyckim tryptykiem św. Rodziny tworzyło niezwykły wystrój wnętrz tej uroczej świątynl. Kościół otoczony był parkanem drewnianym w typie sumikowo-łątkowym z bramką w pobliżu wieźby.

Ruptawa - Kaczyce

Dawny, drew­niany kościół paraf. p. w. św. ’Bar­tło­mieja – prze­nie­siony w 1971 r. do Kaczyc k/Cie­szyna. Kościół rup­taw­ski zbu­do­wano przed 1620 r. na miej­scu star­szego wymie­nio­nego w wyka­zie świę­to­pie­trza w 1447 r. Odtwo­rzono go w Kaczy­cach z drob­nymi prze­kształ­ce­niami, które zubo­żały wyraz archi­tek­to­niczny budowli. W szcze­gól­no­ści nie odtwo­rzono ośmio­bocz­nej wie­życzki prze­świ­to­wej na sygna­turkę, zakon­czo­nej, cebu­la­stym heł­mem baro­ko­wym (osa­dzo­nej pier­wot­nie na dachu sio­dło­wym) oraz daw­nego auten­tycz­nego ukształ­to­wa­nia wieży dzwon­nej z wydat­nie nadwie­szoną izbicą. h Kościół wznie­siono w kon­struk­cji zrę­bo­wej („in situ” na podmu­ro­wa­niu z kamie­nia) jako trój­dzielny posia­da­jący pre­zbi­te­rium zamknięte trój­bocz­nie z przy­bu­do­waną od pół­nocy zakry­stią, z nawą na pla­nie pro­sto­kąta i przy­ty­ka­jącą do niej czo­łową wieżą, wyko­naną w kon­struk­cji słu­po­wej. Wieża. o mocno uko­śnych ścia­nach, zakon­czona jest izbicą, którą wien­czy ośmio­boczny hełm bania­lity z latar­nią. zakon­czony kopułką. Kościół· w cało­ści obie­gają wydatne przy­daszki wsparte na słu­pach tzw. soboty. Dachy sio­dłowe o nie­jed­na­ko­wych, spad­kach, oddzielne nad nawą i pre­zbi­te­rium jak i zrąb wieży, hełm izbicy i soboty pokryte są gon­tem. Sciany zrębu i izbicy – sza­lo­wane. We wnę­trzu – pre­zbi­te­rium i nawa nakryte są stro­pem pła­skim z fasetą w tyl­nej czę­ści nawy – chór muzyczny wsparty na 4-ch pro­fi­lo­wa­nych słu­pach. Wystrój wnę­trza – baro­kowy.

Syrynia-Katowice

Drewniany kościół p. w. św. Michała w Syreni przeniesiony w 1938 r. do Parku Kościuszki w Katowicach. W 1510 r. zbudowano w Syryni na nowo-zrębowy kościół drewniany w miejscu starszego, wzniesionego już w 1305 r. z przyzwolenia księcia Przemysława racic Borskiego jako kościół azylowy. Był wówczas filialnym kościołem parafii lubomskiej, który poświęcono św. Michałowi. Kościół syryjski jednym z najstarszych drewnianych kościołów w Polsce. Posiada archaiczną konstrukcję· Zrąb budowli tworzą poziomo ułożone, ciosane okrąglaki łączone w węgłach na obłap z ostatkami. Kwadratowe prezbiterium (orientowane) jest prosto zamknięte. Do niego przylega większa nawa kwadratowa poprzedzona słupowymi kruchtami od zachodu i północy. Dach siodłowy kryty gontem, o znacznych spadkach połaci, rozpięty jest osobno nad wyższą nawą i niższym prezbiterium. W szczycie zachodnim nawy (od strony wejścia). Pojawia się tzw. koszyczek (kozubek) jak w dawnych chatach dymnych. Kościół obiegają wydatne zadaszenia wspornikowe w postaci sobót. Nad dachem nawy góruje wysmukła szpiczasta wieżyczka na sygnaturkę kryta gontem. Kościół w Syryni nie posiada wieży dobudowanej, a je dynie wolnostojącą wieżę dzwona, którą ustawiono później (przed 1679 r.) Wieża zbudowana na rzucie kwadratu w konstrukcji słupowej posiada pochyłe ściany szalowane deskami i czworoboczny heban namiotowy, kryty gontem. Do wieży dostawiono mały przedsionek. Całość otacza mocny, „obronny” parkan zrębowy z główną bramą wejściową od czoła i bramką z boku. We wnętrzu – prezbiterium posiada sklepionko, na którym niegdyś widniała gotycka polichromia, zaś nawa – strop płaski. Chór muzyczny wsparty na ozdobnie profilowanych słupach zajmuje tylną (zachodnią) część nawy. Wnętrze szalowane deskami posiada obecnie skromne wyposażenie.

Knurów - Chorzów

Drewniany kościół paraf. P. w. sw. Wawrzyńca z Knurowa, przeniesiony w 1936 roku do Parku Kościuszki w Chorzowie. Kościół knurowski zbudowany „in situ” w 1599 r. składał się z niższego prezbiterium trójbocznie zamkniętego z dobudowaną zakrystią oraz z większej i wyższej nawy. Nad nawą i prezbiterium spoczywały oddzielne dachy siodłowe o stromych połaciach, krytych gontem. Zakrystię nakrywał dach pulpitowy stanowiący przedłużenie części połaci dachowej prezbiterium. W Kalenicy dachu nawy pojawia się barokowa, ażurowa wieżyczka na sygnaturkę, zakończoną baniastym hełmem. Wieżę czołową, wzniesioną w konstrukcji płowej na rzucie. Kwadratu, wieńczy nadwieszona izbica dzwona nakryta namiotowym hełmem. Wieżę tę’ dostawiono od czoła w późniejszym etapie. Korpus kościoła okalają wspornikowe podcienia w postaci sobót. Przydaszki podcieni, jak i zrąb budowli kryte są gontami. Wyposażenie wnętrz ma charakter barokowy, zdobi je barokowy ołtarz główny z obrazem św. Wawrzyńca z połowy XVII wieku, jak również barokowe ołtarze boczne i ambona. Wystroju wnętrz dopełniają obrazy „Pięknej Madonny i św. Agnieszki, Matki Bożej z Dzieciątkiem, św. Marcina.’ Pieta, Męczeństwo św. Wawrzyńca” – pochodzące głównie z XVIII wieku. Z akt· wizytacyjnych z roku 1679 wynika, że ściany wewnętrzne świątyni były malowane i przedstawiały sceny z życia Pana Jezusa. Z dawnego wyposażenia zachowały się trzy dzwony, z których dwa pochodzą z połowy XVII wieku. Gruntowną renowację obiektu przeprowadzono w latach 1962–66.

Rybnik - dzielnica Kłokocin

Kościół paraf. p.w. św. Józefa zbudowany został w drewnianej konstrukcji zrębowej w 1791. r. w Nieboczowach nad Odrą i 180 lat później przeniesiony do Kłokocina, gdzie uzyskał (nie wystające ponad teren) podpiwniczenie. Dwuczołowy korpus świątyni tworzy krótkie, trójbocznie zamknięte prezbiterium i małą nawę o rzucie zrobionym do kwadratu. Do prezbiterium od strony północnej przylega niewielka zakrystia, Nawę i prezbiterium nakrywają oddzielne dachy siodłowe pobite gontem, Kościół nie posiada wieży dz wonnej, ale zdobią go dwie prześwitowe, sześcioboczne wieżyczki na sygnaturkę z kopułkami krytymi gontem. W sylwecie tego małego kościółka .(najmniejszego na ziemi rybnicko-wodzisławskiej) zwracają uwagę wydatne przydaszki wspornikowe -w postaci sobót, oblegające jego zrąb. Do wnętrza prowadzą dwuskrzydłowe drzwi klepkowe osadzone w portalu o wykroju zamkniętym dwu łuczem, na którym -widnieje data budowy 1791. We wnętrzu - zabytkowy obraz św. Józefa z pocz.XVIl wieku, pochodzący z dawnego kościoła drewnianego w Połomi. W zachodniej części nawy występuje mały chór muzyczny, wsparty na czterech słupach profilowanych. Prezbiterium przykrywa pozorne sklepienie o łuku spłaszczonym, zaś nawę - Strop płaski. Wtórna lokalizacja kościółka z Nieboczów (gdzie chylił się już zdecydowanie ku zagładzie) może uchodzić za pozytywny przykład wyboru miejsca. Kościółek został zlokalizowany na nieznacznej wyniosłości w enklawie zagajnika. Stanowi na nowym miejscu piękną dominantę integrującą się z otoczeniem. Kościół p.w. św. Józefa przeniesiono w 1995 roku do Górnośląskiego Parku Etnograficznego w Chorzowien

Palowice

Drewniany kościół paraf. p.w. św. Trójcy, przeniesiony W 1981 r. z Leszczyn do Palowic, zbudowany został "na zrąb" w 1594/95 r. Do nawy orientowanego "in situ" kościoła, cieśla Jan Ozga dostawił w 1606 r. wieżę czołową konstrukcji słupowej o mocno skośnych ścianach i szerokim hełmie namiotowym. Prezbiterium kościoła otrzymało proste zamknięcie. W Leszczynach (na pierwotnej lokalizacji) w II poło wieku XIX dobudowano do prezbiterium (od strony północnej) murowaną zakrystię. Nową zakrystię po przeniesieniu kościoła do Palowic. Zbudowano już w drewnianej konstrukcji zrębowej. Świątynie archaicznego kształtu otaczają wspornikowe przydaszki w postaci sobót. Wzbogacają one sylwetę kościoła i podnoszą jego urok. Scalają one też luźno dostawioną wieżę dzwonną z korpusem budowli. Bierwiona zrębu łączone są w narożach w archaiczny sposób - na nakładkę (niektóre z ostatkami). Wejście do wnętrza prowadzi poprzez kruchtę dobudowaną do wieży i kruchtę dostawioną do nawy. Dach oddzielony,nad nawą i prezbiterium, przydaszki. ściany zrębu kościoła i ukośne ściany wieży i helm pokryte są gontem. Nad kwadratową nawą góruje kwadratowa wieżyczka na sygnaturkę. , We wnętrzu na uwagę. zasługuje późnorenesansowy ołtarz z XVII wieku z obrazem Trójcy Świętej oraz ambona XVII-wieczna z malowidłami czterech Ojców Kościoła i skrzynia na sprzęt liturgiczny z XVII wieku. Wprowadzona do wnętrza (po przeniesieniu) boazeria ,drewniana zmieniła niefortunnie dawną fakturę ścian wieńcowych. Chór muzyczny w tylnej części nawy wspierają cztery ozdobne słupy drewniane. Niegdyś drewniane stropy .płaskie pokryte były polichromią· siedemnastowieczną o motywie wici roślinnej, a w nawie (jeszcze do chwili przeniesienia) istniała stara kamienna posadzka. Całość przedstawiała Jednorodny wystrój renesansowy. Po przeniesieniu kościoła do Palowic otoczono go nowym drewnianym parkanem z dwoma bramkami. Forma architektoniczna tego parkanu, właściwie dobrana, tworzy dla tego cennego zabytku rodzimej kultury piękną oprawę.

Połomia-Wisła Głębce

Drewniany kościół paraf. p.w. N. P. Marii w Połomi - nieistniejący. Kościół w Połomi, który zbudowano w 1575 r. na miejscu starszego, wzmiankowanego już w 1447 r. zawalił się w 1969 r. Całkowitemu zniszczeniu uległa nawa, prezbiterium rozebrano, ocalała. zaś odnowiona wcześniej wieża dzwonna, którą w 1982 r. przeniesiono do Wisły Głębce, gdzie stała się częścią składową. nowego kościoła zbudowanego na stoku wzniesienia opadającego w kierunku drogi Wisła - Istebna. Połomski kościół zbudowany był w. rodzimej konstrukcji zrębowej. Posiadał krótkie prezbiterium zamknięte trójbocznie, do którego przylegała (od północy) zakrystia na planie nieregularnego czworoboku z pomieszczeniem empory na pięterku, zaś od południa dobudowana nowsza zakrystia o prymitywnej konstrukcji. Do nawy złożonej na rzucie wydłużonego prostokąta przylegała kwadratowa wieża słupowa o ukośnych ścianach pokrytych gontem, zakończona nadwieszoną izbicą zwieńczoną smukłym hełmem piramidalnym. Strome dachy siodłowe - odrębne nad prezbiterium i nawą (przy nieznacznym zróżnicowaniu kalenic), posiadały starą konstrukcję storczykową w typie gotyckim i pobite były gontem. Sciany. nawy i prezbiterium (szalowane deskami) wzmacniały lislce (pionowe jarzma) i ocieniały obiegające je wydatne zadaszenia wspornikowe w postaci sobót -otwartych. Nad nawą górowała. czworoboczna wieżyczka na sygnaturkę z latarnią, zwieńczoną baniastym hełmem o pokryciu gontowym. We wnętrzu kościół posiadał starą posadzkę z płyt kamiennych. Tęczę o łuku spłaszczonym zdobił krucyfiks barokowy. Drewniany chór muzyczny, wsparty na 4.ch słupkach, zajmował tylną (zachodnią) część nawy. Na drzwiach do zakrystii widniały ozdobne okucia gotyckie. Wyposażenie wnętrz - głównie barokowe i rokokowe.

Rybnik - dzielnica Ligocka Kuźnia

Drewniany kościół parafialny p.w. św. Wawrzyńca z 1717 r. w konstrukcji zrębowej na rzucie krzyża greckiego, zbudował cieśla Jakub Sedlaczelt z Gliwic. Wieżę czołową w konstrukcji słupowej o lekko pochyłych ścianach szalowanych deskami dobudowano dopiero w 1830 r. W 1975 r. świątynię przeniesiono do Ligockiej Kużni, gdzie otrzymała wysokie (znacznie· wystające ponad teren) podpiwniczenie, które pełni obecnie funkcję punktu katechetycznego. Prezbiterium i boczne ramiona transeptu uzyskały trójboczne zamknięcie. Od strony południowej występują dwie przybudówki, z których jedna - przy prezbiterium pełni rolę zakrystii, druga zaś, przytykająca do nawy i ramienia transeptu - pełni funkcję bocznej kruchty. Trzecią przybudówkę poprzedzającą wieżę stanowi kruchta, przez którą prowadzi główne wejście do kościoła z nieautentycznymi schodami żelbetonowymi. Kościół nie posiada sobót. Korpus kościoła nakryty jest dachami dwuspadowymi, pobitymi gontem, a jego ściany zabezpiecza oszalowanie z desek. Wieżę - dzwonnicę nakrywa gontem kryty dach czterospadowy o zaklęsłych płaszczyznach z czworoboczną latarnią i kopułka. Na skrzyżowaniu kalenic dachu osadzona jest ośmioboczna wieżyczka na sygnaturkę z latarnią, którą wieńczy kopułka pobita gontem. Kościół kryje bardzo cenne wyposażenie wnętrz, m.in. zabytkowe ołtarze z XVIl i XVIII wieku, barokowe obrazy, cenną rzeźbę rokokową św. Jana Nepomucena, krucyfiks późnobarokowy. Najcenniejszym zabytkiem ruchomym wnętrza jest obraz Męczeństwo św. Wawrzyńca z 1685 r. pędzla Michała Willmana, zwanego Śląskim Rafaelem . Obraz ten wraz ze częścią wyposażenia przeniesiono w 1810 r.do kościoła cysterskiego w Rudach. Do tego czasu bowiem kościół boguszowicki był filią rudzkich Cystersów. Cennym zabytkiem jest także późnorenesansowy ołtarz z połowy XVII wieku z pięknym: obrazem Matki Boskiej z Dzieciątkiem w złoconej sukience.

.Jankowice Rybnickie

Kościół paraf. p.w. Bożego Ciała z ok. .1670 r., fundacji hr. Ferdynanda Oppersdorffa zbudowany został (na miejscu zrujnowanej w 1631 r. kaplicy) w drewnianej konstrukcji zrębowej na rzucie krzyża greckiego bez wieży i dzwonnicy. Kościół otaczają soboty (przydaszki) wsparte na słupach. Nad nawą góruje ośmioboczna wieżyczka na sygnaturkę. z latarnią zwieńczoną piramidalnie. Na ścianie czołowej orientowanego prezbiterium trójbocznie zamkniętego umieszczono obraz olejny, przedstawiający opartą na legendzie scenę pościgu husytów, za księdzem Walentym. Ze zdarzeniem tym wiąże się fundacja kościoła jako filialnego kościoła odpustowego, który dopiero od 1897 r. stała ,się parafialnym. Od północy przy prezbiterium występuje zakrystia. zaś przy ,nawie przybudówka mieszcząca schody ,na chór muzyczny, na którym zachowały się zabytkowe organy barokowe z 1700 r. Dachy i soboty jak i hełm sygnaturki. pobite są gontami, natomiast ściany korpusu kościoła szalowane są deskami. Prezbiterium nakryte zostało pozornym Sklepieniem kolebkowym, zaś transept i nawa stropami płaskimi. Portale prowadzące do wnętrza uzyskały zamknięcie w kształcie "oślego grzbietu", a okna zamknięcie łukiem segmentowym. Wystrój wnętrza tworzą pseudobarokowe ołtarze ze starszymi (W ołtarzach bocznych) obrazami z XVII wieku. Do wnętrza wprowadzono niedawno współczesną boazerię z desek pionowych, stanowiącą obecnie nieautentyczną wykładzinę wiekowych bierwion zrębu. Na plebanii zachowała się księga Arcybractwa Najświętszego,Sakramentu z 1676 r

Jastrzębie Zdrój

Drewniany kościół paraf. p.w. św. Barbary, zbudowany w Jodłowniku (dzielnicy Wodzisławia) w I połowie XVII wieku w rodzimej konstrukcji zrębowej został w. 1974r. przeniesiony do Jastrzębia (osiedle . "Przyjaźń"). Kościół posiada trójdzielne rozplanowanie z prezbiterium trójbocznie zamkniętym, szerszą nawą i kwadratową wieżą czołową konstrukcji słupowej. Na pochyłych ścianach wieży, pobitych gontem, nadwieszona jest izbica, zwieńczona namiotowym hełmem. Kościół nie posiada sobót. Korpus· kościoła. nakrywa dwuspadowy dach o wspólnej kalenicy nad nawą i prezbiterium, ale o niejednakowym spadku połaci dachu (dach nad prezbiterium jest nie.co str omszy). Nad kalenicą . wyrasta mała wieżyczka czworoboczna na sygnaturkę zakończoną hełmem namiotowym. Od strony północnej przytyka do prezbiterium dwukondygnacjowa zakrystia mieszcząca na piętrze lożę kolatorską. Do nawy od strony południowej i do wieży czołowej . dobudowane zostały małe kruchty (przedsionki) osłaniające wejście boczne i główne do kościoła. Zrąb kościoła, przedsionki oraz izbica wieży szalowane są deskami, zaś dachy i hełmy - pobite gontem. Na owym miejscu korpusu kościoła ustawiono na wysokim podpiwniczeniu, co dewaluuje jego autentyczne wartości architektoniczne. We wnętrzu kościoła nawa i prezbiterium przykryte są pozornymi sklepieniami kolebkowymi. W tęczy występuje łuk półkolisty z belką tęczy, na której widniały niegdyś rzeźby bamkowe tworzące scenę Ukrzyżowania. Chór muzyczny (nowszego pochodzenia) wspierają cztery słupy. Drzwi od strony kruchty przy wieżowej Zdobią stare okucia kowalskiej roboty z 1647 r. W prezbiterium zachował się XVIII wieczny ołtarz główny ze spiralnymi kolumnami. Usytuowanie kościoła przeniesionego w sąsiedztwo KWK Jastrzębie i nowego osiedla wielorodzinnego stanowi przykład fatalnego wpisania obiektu w otoczenie.

Rybnik - dzielnica Wielopole

Drewniany kościół parafialny p.w. św. Katarzyny wzniesiony został z fundacji Stanisława Dąbrówki w 1534 r. Zbudowano go .w Gierałtowicach w konstrukcji zrębowej na planie dwudzielnym Obejmującym trójboczne zamknięte prezbiterium (orientowane) z przebudowaną zakrystią i szerszą nawą. W 1844 r. cieśla Mateusz Pindur z Chudowa dobudował do kwadratowej nawy wieżę o konstrUkcji słupowej na wzór starych dzwonnic o pochyłych ścianach gontowych z nadwieszoną izbicą i namiotowym hełmem. W 1976 r. Gierałtowicki kościół przeniesiono do Wielopola, gdzie ustawiono go na znacznie Wystającym z terenu podpiwniczeniu. Wokół kościoła (z wyjątkiem wieży), Obiegają wspornikowe przydaszki w charakterze sobót. Do wnętrza świątyni prowadzą dwa wejścia - czołowe od strony wieży z drzwiami. ozdobnymi gotyckimi okuciami i boczne od strony nawy, poprzedzone małą kruchtą zbudowaną na słup. Prezbiterium i nawa pokryte są oddzielnymi dachami Siodłowymi pobitymi gontem. Nad wyższym dachem nawy wyrasta smukła, ośmioboczna wieżyczka na sygnaturkę. Zrąb kościoła łącznie z sobotami jak i hełm wieży i wieżyczki mają gontowe pokrycie. Kościół był odnawiany "insitu" w XVII wieku (1676?) i remontowany w 1960- W czasie tego remontu odkryto niezwykle cenną polichromię patronową z ok. 1534 r. wykonaną na deskowanym stropie, podobną do polichromii sławionego kościółka w Dębnie Podhalańskim. Wśród różnorodnych motywów polichromii występują orły piastowskie w tarczach gotyckich, a także postać patronki Kościoła. W tylnej części nawy znajduje się chór muzyczny wsparty na czterech słupach, mieszczący współczesne organy elektroniczne. Wnętrze pozbawione jest obecnie dawnego zabytkowego wyposażenia, do któręgo należały m.in. zabytkowe 'lichtarze. ambona i unikatowe ławki renesansowe z "wyciągami". Pozostała jedynie dawna ławka kolatorskatorska z 1691 r. oraz zabytkowy obraz św. Katarzyny z 1828 r. malowany przez Franciszka Froemla z Moraw (pochodzacy z dawnego ołtarza głównego) i wspomniana wyżej późnogotycka polichromia patronowa. Na scianach obitych niefortunnie współczesną boazerią rozmieszczono obrazy stacyjne Męki Pańskiej z napisami polskimi z 1841 r. (maI. T. Pulczyk). Kościół w Geraltowicach i przeniesiony do Wielopola jest (obecnie najstarszym. na ziemi rybnicko-wodzisławskiej zabytkiem budownictwa drewnianego i dzięki najstarszej zachowanej polichromii patronowej w województwie katowickim ma szczególną wartość dla dziedzictwa i rozwoju kulturalnego.